تقدیم به بابا مهدی(عج) عزیزم

در سکوت قدم زده ام، غرق اندیشه و تازه های بسیاری در روحم پدیدار شده است. دلم می خواهد قلبم را منفجر کنم تا هر آنچه در آن گرفتار است بتواند ترکش گوید. دلم می خواهد بتوانم به همه اندیشه هام شکل بخشم، اما دستانم قادر به همراهی با تخیلم نیستند. تمنای غریب ازاو دارم، ذهنم می کوشد تا به دوردست ترین سرزمینها پرواز کند همچون پرنده ای که ریسمانی دراز به پاهایش بسته است می خواهم خود را رها کنم . از خودشیفتگی مزمن که در جانم افتاده، از حسرتهای ناکام که بر تنم نشسته، از آرزوهای بی افق که در قلبها پنهان شده. می خواهم او را ببینم و قطعه ای از سازم را برایش بنوازم. بخشی از وجودم را که با او شکل می گیرد و به چشمانش می رسد زیباتر کنم. بزرگترین بخش وجود مرا انرژی بدون سکوت فرا گرفته، سکوت چه کلمه بی معنایی! می خواهم با او معنادارش کنم، می خواهم در قلبم تنها او را داشته باشم.